Natuur inspiratie
Natuurpoëzie
Verdwaal - privileges
'Verdwaal je mee in een wereld op zijn kop?'
Met enige tegenzin ga je mee op pad. Met nu en dan een stop om de vergezichten te bewonderen en dan bedenk je je met een tedere zucht 'deze wereld kan ook o' zo mooi zijn'. Tot je het hoort donderen en plotsklap voel je het gieren doorheen jouw tengere lijf: al die reeds opgestapelde pijn. Uit de hemel valt tergend traag haast liefkozende, plakkende regen totdat ook die donkere regenwolken wegtrekken. Het valt dan toch niet allemaal tegen! Een regenboog kleurt de hemel en weg zijn we, swingend en fluitend op onze avonturen: 'jij, ik = wij, en backpacken'.
Poetic Sunset Dreams
Een fijne plek
In 2023, mogen we zoeken én vinden: een heleboel gelukkige en vrolijke plaatsen, rondom ons, in de harten van dierbaren én in onszelf, een fijne plek.
Poetic Sunset Dreams
Rondom mij
rust
in mij
gevangen
in het dag -
licht de zon op
vredevol
lacht het me toe.
Poetic Sunset Dreams
Licht gevangen
Het licht is gevangen in jouw ogen.
En ik, ik ben getroffen door de warmte in dat paar kijkers.
Mochten de maan en zon tijdig samen schijnen, dan was deze wereld in plaats van 'moeten' enkel 'mogen'.
Nu bloedt het, door incapabele kunsten worden gaten uitvergroot met immense spijkers.
Toch weet ik dat hopen en dromen nog steeds een zekere kracht bevatten.
En hoe charmant ook het falende kapitalisme ons lijkt te bezweren.
Het valt niet stilletjes 'ja' knikkend goed te keuren hoe deze dooddrukkende wanpraktijken de helft van de continenten afmatten.
Nooit of te nimmer zal ik deze materiële eisen eren.
Ik, ik kan enkel nog naar een wereld met meer warmte verlangen
want in jouw ogen is licht gevangen.
Zonsondergangdromen
70 % verminderd in 48 jaar
'70 % verminderd in 48 jaar tijd,' zo luidt het.
Met haar ogen wijdgesperd open overvalt het haar: een enorm zwaar gevoel van droefheid.
Al is het niet een droefheid die haar verlamt tot haar lichaam enkel nog een modderpoel van onbeweegelijkheid en stroefheid vormt, het is nét het gevoel dat haar moed geeft.
'Fouten maken, het is als het ware onze tweede natuur,' zucht ze ongegeneerd luidop.
Plotsklaps bezit ze over een doorzettingsvermogen van jewelste. Ze zoekt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat elk spoor op het internet af, dat haar ook maar enige uitleg kan verschaffen over hetgene waar zij juist naar op zoek is. Datgene dat wegen vrijmaakt en ogen opent.
Om 23u59 zendt ze dat wat ze heeft door en sluit haar mailbox net alsook haar laptop - tevreden - af.
De volgende morgen prijkt op de voorpagina van de krant:
"Bescherm!
Niet enkel jezelf en dierbaren
Of datgene wat je in jouw ziel koestert
Draag zorg van hetgene dat jou met ogen open doet verwonderen
Ook in tijden van crisis
Beschermen we niet enkel onze eigen natuur
We beschermen ook datgene dat we unaniem 'onze natuur' noemen."
Dan overval het haar, opnieuw, onder het gedicht - haar gedicht - prijkt misselijkmakend de verkeerde krantenkop...
Zonsondergangdromen